dinsdag 7 juli 2015

Coniglio Duracel, een matige Violetta maar super Alfredo en een ongelukkige tuinman

Zondag 5 juli
Nog een beetje duf van gisteravond slapen we eerst op ons gemak uit. Daarna brunchen we met american pancackes en luieren we wat in de tuin. Daar staat in ieder geval nog wat schaduw. Zo rond half 3 slepen we ons naar het zwembad omdat het ook in de tuin te warm wordt. Ik blaas de Hema opblaas tompouche die we bij terugkomst plat aantroffen nog maar eens op. Hij loopt nu blijkbaar iets sneller leeg dan voorheen. 

Aldo is al sinds een uur of 8 bezig de luiken van de Carrolls te schuren, plamuren en te verven. Na de lunch voegt ook hij zich bij ons in het zwembad, samen met Samuel. Natuurlijk moet er gespeeld worden met "coniglio duracel" zoals Monika hem wel eens gekscherend noemt, naar het pluche roze konijntje in de duracel reclame dat maar doorgaat en doorgaat. Om een uur of 5 maken zowel ik als Aldo wat aperitief hapjes en doen we gezellig een Aperitivo aan het zwembad. Monika schuift ook aan, voor de dames een Spritz en de mannen een Peroni speciaal biertje.

Na de pasta gaan we richting Peccioli voor de opvoering van de opera La Traviata. De mannenrollen worden heel goed vertolkt, vooral Alfredo maar "Violetta" zou wel wat beter kunnen acteren (een hoofdrolspeelster die terugdeinst voor de attenties van de man waarop zij wanhopig verliefd heet te zijn en die echt geen enkele chemie toont kan toch echt niet meer in deze tijd) en is ook geen geweldige sopraan.

De Tenor die Alfredo vertolkt daarentegen zingt heel goed en komt ook heel nauurlijk over in zijn acteren.
Als we, alweer tegen één uur thuiskomen is Aldo net klaar met de luiken en andere klusjes in en rond het complex. Hij maakt echt enorm lange dagen.


Maandag 6 juli
Het is op maandag heerlijk rustig in het zwembad, want Samuel is naar de Campi Solari, het zomerkamp. De kinderen worden 's ochtends gehaald met het schoolbusje en om 5 uur weer in Montecchio afgeleverd. Wel een mooi systeem.
Even geen cinque minuti, dieci tufi, bomba d'acqua ("ik zei nog zo, geen bommetje") en voetbal partijtjes. Paul zwemt dus uit verveling maar 100 baantjes en leest een heel boek uit.tegen de tijd dat het schoolbusje terugkomt zijn wij boodschappen doen.

Tevens rijden we even langs de administrateur van ons Condominio omdat het tijd is om orde op zaken stellen. Blijkbaar was zij dezelfde mening toegedaan want 10 minuten voordat we op het punt staan om in de auto te stappen zie ik een e-mail met een dringende oproep dat er eindelijk een vergadering moet plaats vinden. De tuinman dreigt op te stappen omdat hij niet wordt betaald. Afijn, daar wilden we toch al van af. Uit het financieel jaaroverzicht blijkt dat het een nog grotere zooi is dan we dachten. De helft van de bijdragen is niet betaald. Afijn, wr spreken af dat we woensdag een vergadering hebben om 10 uur en dan gaan we proberen om ook hier weer een positieve draai aan te geven.

Dinsdag 7 juli
We volgen het advies van Aldo op en gaan naar Cecina Mare of Marina di Cecina zoals het geloof ik officieel heet, naar Bagno Sirena.

Het strand is hier wat minder breed en het zand is iets donkerder en grofkorrelig, maar het is wel een sfeervolle locatie. We krijgen een mooi plekje van de badman (salvaguardia). Tussen de middag krijgen we een aantal heerlijke gerechten geserveerd. We beginnen met een lekkere Polpo in Coccio, soort gestoofde inktvis maar dan iets meer soepachtig. Zeer smakelijk. 
Daarna gesauteerde, gestoofde en in repen gefileerde rogvleugeul voor mij (in de vorm van een soort koude salade, heerlijk bij dit warme weer) en een tagliatella nera di sepia met granchio (krab) voor Paul. 
We hebben ons hart hier direct verloren met zoveel lekkers. Bovendien zijn het zulke ontzettend aardige mensen. De eigenaar, tevens kok, komt speciaal even uit de keuken om te vragen of we het lekker vinden en als we een paar keer herhalen dat we ervan hebben genoten dan glundert hij helemaal. Dit is vast niet de laatste keer dat we hier gegeten hebben.



Geen opmerkingen:

Een reactie posten