Na een aantal dagen rondreizen, cultuursnuiven, in de geschiedenis van Toscane duiken en andere vermoeiende zaken die je in je vakantie kunt doen, zoals goede restaurants uitzoeken en twee maal daags uitgebreid eten, hebben we vandaag wel een lekker rustig dagje aan het zwembad verdiend. We installeren ons dus met handdoeken, pareo's, boeken, flessen water enz. aan de rand van het zwembad. Beter om er maximaal gebruik van te maken nu het weer van de alg-laag en andere groene brij ontdaan is.
Bovendien, het is heel heet en on-Italiaans vochtig vandaag dus is dit ook een van de weinige aangename dingen om te doen.
Met Monika en Aldo hebben we afgesproken dat we vanavond naar Livorno gaan waar we een hapje gaan eten in Restaurant Le Volte (http://www.ristorantelevoltelivorno.com) dat van een oom en neef van Aldo is. De neef (die ex beroepswielrenner is) heeft het restaurant een aantal jaren geleden gekocht. Het hangt vol met foto's van de eigenaar en diverse bekende personen. We weten dat het een goed restaurant is want we hebben er als gegeten toen we afgelopen Pasen hier waren en naar Livorno moesten om het anti-witwasformulie (Modulo Antiricciclaggio) in te vullen. (Zie mijn blog hierover: http://palazzottomontecchio.blogspot.it/2015/04/modulo-antiriciclaggio.html
We spreken af dat we om 17:30 uur vertrekken, maar blijkbaar heeft niemand echt zin om vroeg uit het zwembad te gaan, dus uiteindelijk wordt het echt Italiaans gewoon bijna 19:00.
In Livorno aangekomen maken we eerst nog even een klein wandelingetje langs de Porto Medicea. Samuel zoekt diverse boten, auto's en motoren uit die hij later wil hebben. Ach ja, het begint bij ambitie zullen we maar zeggen.
Terwijl we langs de haven slenteren zien we diverse plezierbootjes terugkeren naar de haven en richting het Fortezza Vecchia gaan.
Aldo stemt het menu af in het restaurant. We nemen niet allemaal een eigen gerecht maar laten eerst 2 schaaltjes heerlijke polpo (gestoofde inktvis) komen en daarna 2 schalen met pasta.
Vervolgens komen er twee schalen Fritto Misto ( gefrituurde vis en groenten in een heel dun beslag). We drinken er een koele, witte, Vermentino bij. Heerlijk. We sluiten de maaltijd af met een ponce. Een soort combinatie van koffie en likeur, lijkt op een café corretto, maar dan toch weer anders: same, same but different zouden ze in Thailand zeggen.
Na het diner gaan we naar het terrazza Mascagni, een prachtig plein aan het eind van de Viale Italia, met uitzicht op zee. Vroeger stond er een verdedigingswerk op deze plaats, het zogenaamde Forte dei Cavalleggeri.
Aan het eind van de 19e eeuw werd hier een soort lunapark aangelegd dat in 1925 door ingenieur Enrico Salvais werd vervangen door een groot terras aan zee, waar onder andere een Gazebo werd neergezet voor muziekuitvoeringen. Het is een prachtig plein met in geometrische patroon gelegde siertegels. Na WOII werd het hersteld en uitgebreid en vernoemd naar Pietro Mascagni, de componist uit Livorno die o.a. de Cavalleria Rusticana componeerde (waarvan we vorig jaar de generale repetitie door Andrea Bocelli en Placido Domingo bijwoonden).
We krijgen nog net het laatste stukje mee van een concert van een band die Snot heet, bij Surfer Joe's Diner. Had er nog nooit van gehoord maar wat dat betreft ontdekken we wel meer nieuwe muziek deze vakantie. Soort hardrock band zo aan het publiek te zien. De support band heet Sunflower dead. Zal je toch gebeuren: kom je helemaal voor (Piet) Snot naar Livorno om een paar zonnebloemen dood te zien gaan. Terwijl we in Peccioli momenteel omringd zijn door zonnebloemen.
Even verder zetten we Samuel in een draaimolen, eerst op een paard, in een helicopter en uiteindelijk in een soort Mickey Mouse wagen. Cinque Minuti Samuel! Daarna drinken we nog een biertje en dan rijdt Monika ons vlot weer teruf naar Montecchio, waar we over enen arriveren.
De foto's van de Porto Mediceo en van Samuel in de draaimolen moeten jullie helaas even op wachten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten