Afijn, daardoor zijn we na het ontbijt wel vroeg op pad en hebben we nog zo'n 3,5 uur om Montepulciano te verkennen voor we richting Castiglione del Lago en onze vriendin Sylvia gaan.
Toen we gisteren verkeerd zijn gelopen hebben we wel een goede plek ontdekt om de auto neer te zetten. Elk nadeel heb zijn voordeel zou een Nederlandse ex-voetballer zeggen.
Vanaf de parkeerplaats hebben we een mooi uitzicht op de San Biaggio kerk waar we gisteren op weg naar het diner langs lopen. De foto voeg ik toe als we thuis zijn, want die staat op de geheugenkaart van de Canon en die "lust" de cardreader van de iPad niet.
Ondertussen zijn we een beetje gewend aan de hoogteverschillen in Montepulciano waardoor het ook eenvoudiger wordt om ons te oriënteren. Natuurlijk brengen we, zoals in elk plaatsje waar we komen, een bezoekje aan de duomo. Nu ik er over nadenk zie ik best veel kerken vanbinnen voor een overtuigd atheist. Meer uit culturele en antropologische belangstelling dus.
Deze kerk heeft een prachtig retabel, alleen is het heel slecht te zien omdat het heel donker is in de kerk. Soms lukt het nog wel eens om een lichtknopje te vinden of komt de koster snel het licht aandoen (zoals laatst in de Badia a Passignano) maar dit keer blijft de kerk in duisternis gehuld. Hier een plaatje geschoten met de iPad, beetje scheef en niet veel detail, maar de foto met de spiegelreflex camera is hopenlijk beter.
Tegenover de kerk ligt het mooie Palazzo Communale. Maar ja, welke plaats heeft hier nou geen mooi gemeentehuis? Het plein voor de dom en het Palazzo ligt er momenteel wat minder fotogeniek bij, maar dat komt omdat men een podium op aan het bouwen is.
Volgende stop is het Fortezza. Paul besluit om naar de tentoonstelling "la Macchiola" te gaan, met 19e eeuwse, impressionistische, naturalistische schilderijen uit een privé verzameling. Ik heb geen zin om rond te lopen in een museum, dus loop op mijn gemak om het Fortezza heen naar beneden waar zich een schattig klein kerkje bevindt. Het is er heerlijk koel. Bijzonder in dit kerkje is dat er een tweetal schilderijen hangt waarin een ander schilderij (figuur uit een fresco) in een lijst is ingezet. Eerlijk gezegd heb ik zoiets nog nooit eerder gezien en het wordt ook niet duidelijk wat de reden is.
Naast de kerk ligt een schitterende cantina, waarvan er overigens heel veel zijn in Montepulciano.
Een eind verder loop ik via een smal weggetje weer het plaatsje in en kom langs de koperslager. Een oude man die bezig is op diverse potten en beelden te maken. Hij toont een koperen beeld met ingebouwde ruimte voor een fles prosecco aan een stel Fransen en legt uit waar het voor dient, een prosecco koeler dus. Je zou toch denken dat Fransen en Italianen elkaar wel moeten begrijpen zien de verwantschap van hun talen, maar hier is duidelijk sprake van een barriere (cultureel of taalkundig laten we maar even in het midden). De fransen denken dat je er een fles nobile di Montepulciano in kunt stoppen of een andere fles rode wijn. De koperslager blijft aangeven dat het voor prosecco is en rolt vertwijfeld met zijn ogen naar mij. La Ollandesa snapt het het tenminste, welke gek stopt er nou een goede rode wijn in een koeler...
Nadat ik Paul weer heb opgepikt uit het museum lopen we even bij een grote cantina binnen. Alleen om de cantina te bekijken, want wijn kunnen we dit jaar toch niet meenemen in de handbagage bij Ryanair en in Monteccii staan nog wat flesjes. Andere Nederlanders hebben duidelijk wat minder moeite met wel alles proeven maar niets kopen. Ik hoor een nogal luidruchtige Nederlandse zeggen: "nou, die witte vond ik wel lekker, maar die 3 rode wijnen vond ik minder". En dan gewoon zonder 1 fles weer vertrekken... Afijn, het zegt waarschijnlijk ook wel wat als je de rode wijn bij een van de beste Cantina's in Montepulciano niet lekker vindt. Per slot van rekening staan die niet bekend om hun witte wijn.
We lopen nog "even" de Corso af (1,5km :-) naar de Porta al Prato. Aan deze lange hoofdstraat liggen diverse orachtige Palazzi. helaas is de klokkentoren met het uurwerk waarop Pulcinella (figuur uit de comedia dell'Arte) op het carillon slaat helemaal ingepakt voor onderhoud.
Als we het eind van het dorp bereikt hebben is het ook ondertussen tijd om naar onze volgende bestemming te gaan.
Van Montepulciano naar Castiglione del Lago is het ongeveer 35 minten rijden. Langzaam verandert het landschap naar de groene heuvels van Umbrië. In Castiglione aangekomen prkeren we net buiten het Castello (hetgeen hier niet kasteel betekent, maar een plaatsje binnen de oude ringmuur). De castelli waren ommuurde, verdedigde stadjes, meestal gelegen op de hoogste heuvel in de buurt.
In de hoofdstraat komt Sylvia ons al ophalen. In eerste instantie konden we de straatnaam niet vinden maar eigenlijk kan het niet missen. Sylvietta heeft een prima locatie uitgezocht midden in de hoofdstraat van het oude centrum. Goede plek om te wonen en ze heeft ook nog een dakterras met een schitterend uitzicht op zee.
Eerst genieten we van de heerlijke lunch die Sylvia voor ons heeft gemaakt: crostini, porchetta, zucchini en een heerlijke frisse tomatensalade. Leuk om weer even bij te praten, want hoewel we samen met Signor Dick in oktober zijn wezen eten in de Ballentent in Rotterdam zien we elkaar helaas niet zo heel erg vaak. Vorig jaar ging ons bezoek aan Sylvia niet door toen we vanwege droeve familieomstandigheden voortijdig terug moesten maar Nederland.
Na de lunch checken we eerst even in bij Albergo La Torre en hijsen we ons alvast in badkleding. Daarna slenteren we gezamenlijk naar het meer. Onderweg ontmoeten we de parucchiere (kapper) van Sylvia, die direct begint over het feit dat Feyenoord fans zijn geboortestad hebben gesloopt toen ze ein Rome "op visite" waren. Paul vertelt dat hij naar de Syndaco (burgemeester) heeft getwitterd om zijn excuses aan te bieden, maar nooit een antwoord heeft gehad. De kapper geeft nog wat adviezen voor restaurants en we besluiten te reserveren bij L'Aquario.
Maar eerst gaan we lekker naar het meer een beetje luieren en loungen in de loungebanken en stoelen. Lekkere spritz erbij, gezellige middag gegarandeerd. Paul en Sylvia wagen zich zelfs in het meer. Ik vind het er echter een beetje modderig uitzien, meer Lago di Trashimeno in plaats van Lago di Trasimeno en beperk me dus tot het maken van een paar foto's vanaf de kant.
Na het aperitivo lopen we weer heuvel op en spreken frissen we ons op voor het diner. Lekker douchen met koud water, want het is wel heel er warm.
We ontmoeten elkaar in het aquarium en starten de avond met een prosecchino (een glaasje prosecco). Italianen gebruiken graag verkleinwoordjes, een klein glaasje prosecco klinkt toch een stuk beter dan we beginnen met een prosecco en dan een paar flessen wijn.
Overigens moet ik zeggen dat Italianen doorgaans inderdaad heel matig zijn in nuttigen van alcohol, voral een glaasje wijn bij het eten en hooguit een grappa na. Als in ons dorp bij een sagra de wijn wordt aangeboden door de comune gaat er niemand dronken weg. Hoef je in Nederland niet te doen, gratis drank, dan wordt het direct een puinhoop.
We eten diverse soorten vis uit het meer en bestellen van alle gangen twee porties, maar dan wel 4 gangen. Zo kunnen we diverse gerechten uitproberen. Leuk om een keer vis uit het meer te proberen maar persoonlijk prefereer ik toch zeevis. Het is een hele gezellige avond en aan het eind krijgen we nog een limoncello aangeboden van het restaurant.
Na het eten spreken we af voor de volgende ochtend en ga ik samen met Paul nog even een digestiefje nuttigen. Het is toch nog te warm om te gaan slapen.
Buona Notte.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten