Same place, same time: het kantoor van de administrateur van
het condominium. Dit keer zijn de Donati’s wel vertegenwoordigd, door Fabrizio,
één van de F’s in F & F Immobiliare, de gelegenheids-projectontwikkelaar die
ons appartementencomplex uit de grond heeft gestampt. De andere F is zijn zus,
Federica, onze illustere vorige administrateur, die nooit financiële
verantwoording aflegde maar wel steeds om geld kwam vragen. Fabrizio heeft nog
iemand meegenomen waarvan de rol niet helemaal duidelijk is maar waarvan ik
gaandeweg de vergadering de indruk krijg dat het de medewerker binnen zijn
bedrijf is die verantwoordelijk is voor de financiën.
Ik krijg wederom de voorzittershamer (figuurlijk gesproken
dan, want met de huidige verhoudingen is het geen goed idee om me een hamer in
handen te geven, ik zou eens in de verleiding kunnen komen….).
Het is een nog
grotere spraakverwarring dan het woensdag al was, temeer daar onze Ierse
buurman zijn kookpunt zo’n beetje heeft bereikt en bij elk voorstel dat wordt gedaan direct begint te schuimen.
Gelukkig zijn de meningen binnen het Ierse kamp verdeeld en is zijn vrouw wel
bereid om oplossingen te zoeken. Het blijft echter lastig om alle kikkers in de
kruiwagen te houden.
De tuinman meldde zich ook weer bij aanvang van de
vergadering, maar dat kwam omdat de advocaat van de Ieren een lijst met te
bespreken punten had gestuurd naar de administrateur en daar, zonder op de
hoogte te zijn van de ontwikkelingen van afgelopen woensdag, het maken van nieuwe
afspraken over voorwaarden voor het tuinonderhoud op had gezet. Afijn, met een
“we zijn er van overtuigd dat u goed werk geleverd heeft, maar nee, we gaan
niet een nieuw contract aan” verdwijnt de tuinman weer, enigszins teleurgesteld
maar wel blij dat hij in ieder geval uitbetaald gaat krijgen.
Toch een beetje
een win-win situatie voor alle partijen. (tsja, als voorzitter moet je toch ook
zorgen dat je je lulkoekbingo kaart vol krijgt ;-)
Afijn, exit tuinman en de echte vergadering en
onderhandelingen kunnen beginnen.
We uiten wederom ons ongenoegen over de slechte staat van
het zwembad en het feit dat we voor professioneel onderhoud betalen maar dit in
feite door de buren wordt uitgevoerd. Wij kunnen ons er voor de toekomst wel in
vinden dat het (dagelijks) onderhoud, zoals het in het water zetten van de
Robot, door één van de bewoners wordt uitgevoerd maar dan moet zich dat ook
vertalen in een kostenplaatje dat hierop gebaseerd is en niet op tarieven die
uitgaan van een wekelijks bezoek door een professioneel zwembad beheerder.
Fabrizio geeft aan zelf ook niet tevreden te zijn met de regeling die ze
indertijd hebben getroffen en dat Donati Piscine zelf het onderhoud weer gaat
doen. Daarbij maken we afspraken over
het afsluiten van het zwembad met een afdekzeil buiten de zomermaanden. Dat
levert wel wat extra kosten voor eenmalige aanschaf van de afdekking en voor
het winter klaar en zomer klaar maken van het zwembad maar het bespaart ook veel
arbeidsuren en vooral heel veel stroom, omdat blijkt dat de pomp het hele jaar
om de paar uur staat te draaien.
 |
| Kijk, toen stond de muur er nog netjes bij |
Na flink onderhandelen stelt Fabrizio voor om de kosten die
oorspronkelijk voor een jaar geoffreerd waren te laten gelden voor 18 maanden,
een forse reductie. Daarnaast gaan de kosten voor het komende jaar omlaag.
Ondanks de eenmalige aanschaf gaan we het eerste jaar al in de minder betalen
en uiteindelijk gaan de structurele jaarkosten behoorlijk naar beneden.
Daarnaast verwachten we een flinke reductie van de elektriciteitsrekening.
Deze zal nog verder omlaag gaan omdat Fabrizio op mijn aangeven al tijdens de vergadering de frequentie waarmee de pomp draait laat aanpassen, zodat deze voortaan maar 6 in plaats van 9 uur per dag draait. Blijkbaar ziet hij ook dat er geld te besparen valt. Verder spreken we af dat de verlichting niet de hele nacht hoeft te draaien en om een uur of 12 ’s nachts wel uit kan. Er hoeven echt geen 20 lampen de hele nacht te branden. Bovendien, sinds de gemeente nieuwe “ouderwetse” lampen heeft geïnstalleerd in plaats van de lantarenpalen hebben we zoveel licht van de straatverlichting dat het bijna dag lijkt.
Afijn, ben benieuwd wat er terecht gaat komen van het nieuwe
verlichtingsschema, want mijn ervaring leert dat er hier alleen wat gebeurt als je
er zelf bij zit of staat en dat afspraken al snel weer vergeten zijn als we
terug zijn naar Nederland. Aan de andere kant, het bespaart hen ook geld en
daar zijn ze wel redelijk gevoelig voor.
Even dreigt een en ander toch nog weer te ontsporen omdat
onze eigen leprechaun vindt dat er toch nog te veel betaald moet worden voor
zwembad onderhoud (hij vindt elk bedrag hiervoor te hoog, vooral omdat zijn
vertrouwen door de ervaringen uit het verleden helemaal verdwenen is). Gelukkig
weet zijn reëler en oplossingsgericht ingestelde wederhelft hem uiteindelijk
te overtuigen of althans in een coöperatiever houding te brengen. Zij ziet ook
wel dat de kosten naar beneden gaan en is het met me eens dat we stapje voor
stapje het beheer van het complex weer op orde moeten krijgen en de kosten
steeds verder moeten reduceren.
Daarna wordt door Fabrizio nogmaals bevestigd dat er in het
najaar een nieuwe muur wordt neergezet. Hiervoor heeft hij al een Geometra
ingeschakeld en deze vraagt momenteel de vergunningen aan bij de gemeente. Dat
klinkt mooi, maar ook wij geloven hem niet meer op zijn woord want eigenlijk
zou die muur er 1 juli al staan en dus laten we de advocaat die we ondertussen
via de rechtsbijstand hebben ingeschakeld de voortgang hiervan maar bewaken.
Even dreigt er nog weer een kinkje in de kabel te komen
omdat er wat oud zeer naar boven komt rond een plant die is dood gegaan en
waarvoor onze Ierse knorrepot na 6 jaar nog een andere plant wil, maar nu grijp
ik resoluut in: "Daar gaan we het nu echt niet over hebben, dat is nu eenmaal wat planten
doen als ze in potten of bakken staan: ze gaan dood als ze te groot worden voor
de pot. Bovendien, hoofd en bijzaken scheiden! Geen kosten meer voor de
tuinman, kosten voor onderhoud en elektriciteit voor het zwembad gaan omlaag,
de administrateur blijft nog een jaartje aan en als alles conform afspraak
verloopt staat er in het najaar een nieuwe muur."
Iedereen tekent het verbaal en committeert zich aan de
betaling van de bijdragen en dan sluit ik de vergadering.
Na de bijeenkomst gaan we het positieve resultaat (daar gaan
we maar even vanuit, tot het tegendeel weer is bewezen) met Robert en Patricia
vieren bij de Roxy Bar. In tegenstelling tot wat de naam doet vermoeden is dit
geen bar maar een pasticceria waar ze fantastische gebakjes hebben. Ik vind dat
ik na mijn vermoeiende ochtend als voorzitter wel een beloning heb verdiend en
zoek er gewoon drie uit. Inclusief een baba (sponscake met rum).
Ik kijk nu al weer uit naar de vergadering van volgend jaar, dat snap je natuurlijk wel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten