Michele & Co is een heel leuke patisserie (paticceria) , waar heel veel zorg is besteed aan het decor en interieur. Men is duidelijk op zoek gegaan naar diverse sfeervolle accessoires om deze voormalige garage in te richten. De hele zaak staat vol met campy meubels, loungebanken, zithoeken enz.
Leuk, maar waar het werkelijk om draait hier zijn de fantastische taarten, gebakjes en kleine mini gebakjes die ze maken. Wij kunnen de verleiding niet weerstaan aan laten direct maar 9 van die werkelijk prachtige kunstwerkjes op 2 schaaltjes neervleien en samen met 3 cappuccino bij één van de comfortabele zithoeken afleveren. Daar ligt een fotoboek op tafel over "Breakfast at Tiffany's", met die prachtige foto van Audrey Hepburn voorop. Michele & Co heeft ook wel een beetje zo'n sfeertje.
Jammer dat het een beetje te ver rijden is vanaf Montecchio om even een cappu en dolce te gaan halen in de ochtend..
Na alle heerlijkheden zetten we Sylvia onderaan de trap naar de borgo af en nemen afscheid, volgende keer misschien weer eens een ontmoeting in Montecchio of een andere locatie ergens in Italië
Onderweg naar Toscane blader ik wat door de Lonely Planet en zie een artikeltje over het Chianti Sculpture Park. Dat ligt ca. 10km ten noorden van Siena bij Castelnuovo Betengarda en ligt daarmee min of meer op onze route. Stond sowieso nog op mijn ToDo lijstje dus we besluiten een klein omweggetje te maken.
Daarbij komen we ook ineens een bordje met verwijzing naar Montaperti tegen. Trouwe lezers van de Palazzotto Montecchio blog zijn deze plaats al eerder tegengekomen namelijk toen het ging over Montalcino. Montaperti was de plaats waar Siena Florence versloeg. Twee historici in 1 auto, besluit is dus snel genomen, snel keren als er even geen andere auto's komen en dan terug naar de afslag richting Montaperti. Dat is per slot van rekening toch een beetje het Waterloo van Toscane.
Korte historische schets van de situatie: we schrijven 4 september1260, Siena en Florence zijn met elkaar is continue strijd, als onderdeel van een breder conflict tussen de guelphen (Welfen) en Ghibellijnen in meerdere Toscaanse steden. Misschien leg ik dat conflict wel eens uit in een andere blog, maar het verhaal is nogal gecompliceerd, beetje vergelijkbaar met onze Hoekse en Kabeljouwse Twisten (denk Keizer en Paus en steeds wisselende loyaliteiten en je snapt wel ongeveer waar het heen gaat....). Voor wie het in de tussentijd toch wil weten: Google en Wikipedia zijn je beste vrienden.
Afijn, Siena en Florence stonden hier dus tegenover elkaar bij een heuvel in het Toscaanse landschap. De Florentijnen hadden 35.000 man verzameld maar slaagden er toch niet in om de weerstand van Siena te doorbreken. Uiteindelijk lukte het Siena om het vaandel van Florence neer te halen vooral omdat het Swabische huurleger kans zag om de Florentijnen te verrassen voordat ze hun leger in stelling brachten. Dante Alighieri verhaalt in zijn Divina Commedia hoe de Florentijnen door een list verraden werden.
Bij de slag verloren ca. 10.000 het leven bij de verdediging van wat in feite niet meer is dan een grassige heuvel. Dante Alighieri beschreef het als volgt: "lo strazio e 'l grande scempio che fece l'Arbia colorata in rosso". Het bloed deed de Arbia (een riviertje dat vlak bij stroomt) rood kleuren.
We moeten even zoeken, maar bij een boerderij waar schapen Peccorino staan te maken vinden we een smal paadje naar een heuvel. Er staat een houten wegwijzer, maar de tekst daaarop is jaren gekeden al verdwenen. Onderaan de heuvel staat een enorm houten bord.daarop stond vast ooit een uitleg over de slag bij Montaperti, maar ook dit bord is onderrtussen teruggekeerd naar de natuurlijke staat van blank hout.
We klauteren de heuvel op via een stijl paadje en warempel: boven aangekomen zien we een klein monumentje voor de slag. We zij hier helemaal alleen met de geschiedenis. Wellicht dat hier 1 keer per maand een echte liefhebber komt. Mooi idee eigenlijk wel. Ik vind het wel een indrukwekkend, rustgevend moment.
Tot het moment dat ik op mijn redelijk gladde sandalen het stijle pad weer af moet. Afijn, met wat hulp van Paul en vasthouden aan het struikgewas lukt dat ook wel weer.
Paul geeft college of bereid zich voor op zijn volgende serie
Terug in de auto nemen we even verder een strada bianca richting het Chianti Sculpture Park in Pievasciata. 17 hectare natuurgebied met daarop moderne kunst, verscholen in de pijnboom bossen. Als we aan komen rijden denken we de kassa al gevonden te hebben zo te zien aan de rij mensen, maar dat blijkt het eerste kunstwerk.
In werkelijkheid blijken we de enige bezoeker. "Te warm", zegt de man bij de kassa.
Het park is heel interessant en het is een leuke wandeling van ca 1 km langs alle kunstwerken. We brengen er een aangenaam uurtje door, waarbij we soms zelf deel kunnen uitmaken van de kunstwerken, zoals in het anfitheater, het doolhof en bij de picknick bank die tevens ook beeldengroep is. Leuk!
Terug besluiten we de andere weg te nemen omdat die geasfalteerd lijkt. Ook deze gaat echter al snel over in een strada bianca. Een paar kilometer later komen we langs een leuk restaurantje. Het is al half 3 maar hier is dat geen enkel probleem. Natuurlijk kunnen we nog een hapje eten. En heerlijk is het, lekkere pappardelle met ragout van Cinghiale en als voorgercht een sformatina van groenten en kaas. Begeleid door een heerlijke rode wijn van het wijngoed 2 km verderop waar we net langs gereden waren.
Geheel voldaan rijden we terug naar Montecchio.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten