zaterdag 29 juni 2019

Moeder, wat is het heet

Ik klaag niet snel over het weer en kan goed tegen de warmte maar de temperaturen hier in Toscane zijn eind juni wat je normaal pas zou mogen verwachten in augustus.

Het is zaterdagmiddag en ik zit met mijn laptopje op het overdekte (gelukkig maar) terras van Bar La Terrazza, onze favoriete bar in Peccioli met, de naam zegt het al, een enorm terras aan de achterkant dat een beetje boven de omgang van het oude dorp hangt en een spectaculair uitzicht biedt over de heuvels rond Peccioli. Van hieruit zie ik de strada bianca die, zou ik zo gek zijn om dat met 34+ graden te gaan doen, mijn wandelweg van Peccioli naar Montecchio is.


Doel van ons bezoek vandaag: Paul wil graag de wedstrijd tussen de Oranje Leeuwinnen (Le Lionesse Arancione is dat letterlijk vertaald in het Italiaans) en la Squadra Azzura (het Italiaanse team) zien. Leek ons leuk om dat te gaan bekijken in de bar met wat Italianen. Het speelt hier echter niet erg heb ik het idee, want eerst kwamen er nog 2 mannetjes bij Paul staan kijken maar nu zit hij wat zielig alleen op een barkruk naar de TV te kijken. Gelukkig hangt er naast de TV wel een ventilatore die zorgt dat hij het hoofd een beetje koel houdt.

Ik heb me op het terras neergezet, ook vlak bij een ventilator die voor enige verkoeling zorgt.

Na 70 minuten scoort Nederland. Iedereen (nou 3 personen dan) zijn het er over eens dat dat terecht is, maar de oude patroon van de bar (hij heeft de bar ondertussen aan de jongere generatie overgedragen) baalt er toch een beetje van. Misschien hadden we bij de Circolo in ons dorp moeten gaan kijken, want onze vriend Stefano Panicacci is ook aan het kijken zie ik op Facebook.

Donderdagavond zijn we, helaas weer met een ruim uur vertraging wat onderhand standaard lijkt bij Transavia, vertrokken vanaf Rotterdam Airport naar Pisa. De vlucht verliep verder voorspoedig maar 22:30 is echt een beetje laat voor een Pizza, hoewel Via Nova nog wel open was. Dus na een glas rode wijn op het trapje van het oerwoud dat voor ons tuintje moet doorgaan was het tijd om naar bed te gaan en te proberen bij een binnentemperatuur van 30 graden te slapen.
Alle ramen en luiken tegen elkaar open dus maar en de ventilator op maximaal. Gelukkig waren we erg moe dus uiteindelijk lukt het toch nog wel om iets te slapen.

Vrijdagochtend moeten we er na een bezoekje aan Marco, onze Alimentarista, en een ontbijt toch echt aan geloven: het gras en onkruid staat nu tot onze kuiten maar als we daar niet snel wat aan doen dat staat het tot de oksels. We halen dus de trimmer en de elektrische heggenschaar (dank paps, dat scheelt een slok op een borrel) uit de kast en gaan aan de slag. De Italiaanse buren zullen wel denken: Sono pazzi, questi Rotterodamodesi. Ja dat moet natuurlijk Olandesi zijn, maar dan krijg je geen SPQR. Wie gaat er nou op het heetst van de dag als paarden aan het werk.  Het zweet gutst me na 10 minuten over mijn rug en er zitten wat verachte vochtplekken in mijn katoenen broek. Maar ja, het gras trimmen op sandalen en in korte broek is net iets te gevaarlijk.

Gelukkig heeft de trimmer het gras en onkruid snel een stuk korter, hoewel het daarna niet zo goed meer lijkt te gaan. Nadat ik het apparaat uit elkaar gehaald heb blijkt ook wel waarom, de nylon draad is er uit gelopen omdat deze aan een kant vast gesmolten is. Nadat dat is verholpen doet hij het weer als een zonnetje en verschijnen de flagstones van ons tuinpad weer. Ondertussen haalt Paul halsbrekende  capriolen uit met een trap en een elektrische heggenschaar. Ik krijg het er benauwd van en na een paar keer flink op hem inspreken pakt hij de boel toch wat verstandiger aan. Ondertussen heeft hij naast onze eigen heg ook het tropische regenwoud dat voor het tuintje van onze Italiaanse co-eigenaar moet doorgaan wat onderhanden genomen. Niet dat het er nu heel netjes van is geworden maar we zijn er nu in ieder geval weer zeker van dat er tussen het groen geen olifanten en dinosaurussen meer verborgen staan.

Nog even alles opruimen en dan sist het als we in het zwembad ploffen. Dat lag er dit keer in ieder geval netjes bij met de Robot er nog in. Er zitten zelfs lampen op de muur van het zwembad die een prachtig licht geven bij avond. Piano, Piano begint het ergens op te lijken. Tot half 4 blijven we tot aan onze hals in het zwembad zitten en dan snel douchen. Om 16:00 hebben we een afspraak bij de Cantina van Le Palaie om een paar dozen wit en rosé in te kopen. Netjes gereserveerd via hun website waar zo'n handige reserveringsmodule op staat. Je weet wel, zo'n kalender waar je de dag uitkiest en dan een tijdblok kan kiezen waarop je langs wilt komen.
Compleet met een nette bevestiging en gisteren nog keurig een herinneringsmailtje dat je een afspraak hebt en of je even wilt afzeggen als je niet kan. Zit dus wel snor zou je zeggen, fout....

Er is wel iemand aanwezig, die nadat we in gesprek zijn geraakt de wijnmaker zelf blijkt te zijn. Van een afspraak weet hij echter niets en die reserveringsmodule op de website kent hij al helemaal niet. Iedereen belt altijd gewoon voor een afspraak.
Afijn, gelukkig is het geen probleem en neemt hij ons mee naar de Cantina. Daar is het fantastisch koel en heel mooi en nieuw. Prachtige metalen vaten en een aparte afdeling waar de rode wijn op hout gelagerd wordt. Daarna neemt hij ons mee naar boven waar we kunnen proeven. Helaas daar geen airo. Wel heerlijke wijn, dus we nemen een doos wit (Viognier) en een doos rosé en nog wat losse flessen rood. Bij het afscheid krijgen we een fles Traminer (wit) dat is een beetje een experiment, daar hebben ze afgelopen jaar 1 ketel van gemaakt.

Vervolgens even water halen en boodschappen doen.
Als ik 's avonds de BBQ roodgloeiend heb gestookt en de bistecca erop gooi verschijnt ons vriendje Rocky, de grijswitte kat. Die is dus ook nog steeds geen vegetariër geworden.

Ondertussen hebben de Oranje Leeuwinnen de Azzuri dames verslagen en is Nederland dus door naar de halve finales. Dat zal lastig worden om een plekje te vinden om te kijken want het damesvoetbal speelde hier toch al niet zo en nu Italië eruit ligt....

Nog even op mijn gemak mijn Spritz (je moet toch wat doen om Oranje te ondersteunen) opdrinken en dan gaan we nog maar wat in ons zwembad hangen voordat we vanavond lekker in de tuin bij Bacciomeo gaan dineren. Een top restaurant enkele dorpen verder, in Palaia, zeker een aanrader.

Keep calm and stay in the pool!