Na een korte stop bij Verano's Bar voor een cappuccino en een dolce vertrekken we naar Vinci, ja, van Leonardo da Vinci, voor een wandeling naar de Monte Albano. Omdat we Vinci zelf al een paar keer hebben bezocht rijden we direct naar Anchiano waar zich het geboortehuis van Leonardo bevindt. We parkeren de auto op de parkeerplaats en trekken de wandelschoenen aan. Hoewel we twijfelen besluiten we de (winter)jassen toch mee te nemen. Daar krijgen we dus spijt van want na de eerste 5 minuten hebben we die niet meer aangehad. De wandeling begint direct pittig, het hoogteverschil op de route is zo'n 500 meter en dat zit dus vrijwel geheel aan het begin van de route. Na ongeveer een kwartier berijken we Santa Lucia, een kerk en een handje vol huizen.
Ongeveer driekwart van de route gaat door bosachtig gebied. Op een gegeven moment komen we bij een half ingestorte, middeleeuwse toren, de Torre Alluccio, genoemd naar een heremiet die hier ooit leefde. Er staat een strategisch geplaatste picknick bank voor de lunch. Een half uurtje later hebben we blijkbaar een verkeerde weg genomen (de aanwijzingen in het boekje zijn niet altijd even duidelijk) want het riviertje met de bakstenen huisjes dat we moeten oversteken komen we nooit meer tegen. Gelukkig brengt de iPad en Google Maps uitkomst. We kunnen gewoon de route volgen die we zijn ingeslagen en komen via een extra gehucht (Mezzo) waar we op een muurtje ons 2e broodje opeten alsnog in Faltognano en kuieren vandaar tussen de olijfgaarden via een smal asfalt weggetje terug naar Anchiano.
Viareggio
Paul serveert een kopje koffie op bed met de opmerking: "de buitenwereld is verdwenen, zou het straks wel weer worden om naar zee te gaan?". Volgens de weer app lost de nevel echter snel op dus we wagen het er maar op. Bij Verano's worden we al met een glimlach verwelkomd en als we na onze cappuccino en dolce weer in de auto zitten klaart het zienderogen op.
We parkeren de auto in Viareggio bij de Marina di Levante en lopen via één van de (nog gesloten) badgelegenheden naar het strand. Het is flink klunen door het mulle zand. We lopen zo'n 4 kilometer langs de kustlijn richting marina di Torre del Lago.
Via een met houten planken verhard pad lopen we vanaf het strand naar de boulevard van marina di Torre del Lago. Deze lange weg met strandtenten, alsmede die in Viareggio waar we de auto geparkeerd hebben zijn op zomeravonden en nachten hèt uitgaanscentrum van de Versilia kust. Nu is het een behoorlijk slaperige toestand. De meeste gelegenheden moeten nog een likje verf krijgen de komende weken.
We besluiten om te gaan lunchen bij Stella Maris Sud, waar we vorig jaar een zeer uitgebreide paaslunch hadden. We genieten buiten op het terras met uitzicht op het strand van een heerlijke versgemaakte kreeften ravioli en daarna een lekker visje voor mij en gestoomde mosselen voor Paul. Via het strand lopen we het eerste stuk weer terug en daarna pakken we opnieuw het houten pad het natuurgebied en de Pineta in. Het is hier prachtig, met verscholen vennetjes waar de kikkers en padden een enorm kabaal maken. Een stuk verderop lopen we via een aantal bruggetjes over de vennen en een moerasachtig gebied nog wat verder het natuurgebied in en via de pijnboom bossen uiteindelijk weer terug naar de parkeerplaats waar de auto staat. We rijden nog even naar het centrum van Viareggio waar we al slenterend langs de boulevard met zijn art deco huizen en restaurant een ijsje eten. La vita e troppo corto per non essere Italiani.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten