3 april 2015, Goede vrijdag
Half 8, ik wordt een beetje groggy van de combinatie paracetamol en melatonine wakker. Gelukkig heeft het wel geholpen om eindelijk in slaap te komen na de plotselinge pijnscheut in mijn rug en been gisteren, die gevolgd werden door behoorlijke rugproblemen.
Afijn, het is Goede Vrijdag en we hebben een heerlijke paasvakantie voor de boeg dus laten we hopen dat met een paar flinke wandelingen door de Toscaanse heuvels het probleem snel verholpen is. Snel douchen, natuurlijk een verse cappuccino en dan onderweg naar Eindhoven voor de vlucht naar Pisa. Heerlijk rustig in de treincoupé, wat een verschil met als ik doordeweeks naar mijn werk ga. Alles gaat voorspoedig en zelfs bij de security kunnen we zo doorlopen. Dwars door de dutyfree (want op Eindhoven Airporty hebben ze ook door dat als je mensen dwingt door de shop te lopen veel mensen dan toch de verleiding niet kunnen weerstaan) en dan een plekje zoeken om nog 2 uur te wachten. Dat is nog niet zo eenvoudig, want half Nederland lijkt het land te willen ontvluchten.
Uiteindelijk vertrekken we een half uurtje te laat, maar omdat Ryanair altijd al 30-40 minuten vertraging incalculeert in de vluchttijd komen we mooi op de aangekondigde tijd in Pisa aan. Geen wonder dat ze constant over zichzelf beweren dat 93% van hun vluchten op tijd landt. Misschien een ideetje voor de NS: gewoon de verwachte aankomsttijd van de trein een kwartiertje later zetten en ineens haal je al je targets...
De Duitse herder staat ons al weer gezellig op te wachten als we de aankomsthal in Pisa binnenkomen. Vaste prik bij vluchten uit Nederland, want in Pisa weten ze ook dat de helft van de jongeren die naar Nederland gaan linea recta naar de coffeeshops in Amsterdam doorreizen en dan bedoel ik niet voor een café macchiato, want daarvoor kan je beter hier naar Verano's gaan of gewoon naar de prima bar op Gallileo Gallilei Airport.
Bij de autoverhuur laten we na het afhalen van de auto voor de zekerheid nog even wat extra plekjes steenslag aantekenen en het feit dat de tank niet helemaal vol lijkt. Tsja, het is zeker niet de eerste keer dat we een auto huren en de ervaring leert dat je beter wat kritisch vooraf kunt zijn en geen trucjes accepteert dan dat je achteraf weer allerlei onterechte afboekingen op je creditcard moet laten rechtzetten.
Nog even een tussenstop bij de Ipercoop, die na de verbouwing toch iets minder Iper is, om proviant, lekkere hapjes en wijn in te slaan en dan begeleid door een heerlijk zonnetje door naar Montecchio. Op grote afstand zien we de ui-vormige torenspits van Peccioli al liggen en dan is het nog maar 5 minuten naar Montecchio.
Als we de parkeerplaats opdraaien worden we onmiddelijk vanuit het raam boven verwelkomd door Monika die zelf net is teruggekeerd uit Hongarije. Terwijl we de boodschappen nog uit de auto aan het uitladen zijn is ze al met Samuel (de buurjongen) en Scila (de hond) naar beneden gesprint om ons te komen omhelzen.
Het zwembad ziet er uit als een soort moeras met dode bladeren en de muur eromheen is nog steeds gescheurd en verzakt. Afijn, F&F mobiliare heeft nog tijd tot 1 juli om de boel te herstellen maar onderhand is het tijd om toch alvast maar een dossier te openen bij de rechtsbijstand.
We hebben de komende week ook nog wat andere klusjes te doen:
Naar de administrateur van de VVE voor een overzicht van de kosten en baten, de stand van zaken t.a.v. de IMU (soort onroerend goed belasting) en het onderhoud van de geiser, enz.
Verzekeringspremie voor het huis en inboedel betalen op het postkantoor (gelukkig maar 1 maand te laat), naar de kapper en nog even naar de bank in Livorno om de modulo Antiricciclaggio (het anti-witwas-formulier) in te vullen. Afijn, we hoeven ons niet te vervelen.
Eerst maar een een paar lekkere antipasti en een glaasje wijn. Als we ons net in de woonkeuken geinstalleerd hebben met onze hapjes komt Monika nog een keer langs. Of we 1e paasdag gezellig meegaan voor een echte Italiaanse Paaslunch. Natuurlijk, fantastico, daar komen we per slot van rekening toch voor naar Toscane. En voor de heerlijke spaghetti alle vongole die mijn eigen Paolo me 's avonds voorschotelt.
A domani.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten