dinsdag 7 april 2015

La Cinta di Guido

Het wandelen beviel gisteren zo goed dat we vandaag maar weer de wandelschoenen aantrekken. O het internet heb ik een route gevonden "Casciana Terme seen from above" gevonden. 
Dat is niet zo ver hier vandaan en het is een mooie omgeving dus rijden we naar Sant'Ermo, het startpunt van de route.
We vertrekken vanaf het schattige kleine kerkje in het gehucht. De Via Calimpesi hebben we al snel gevonden maar daarna gaat het al snel mis (blijkt achteraf). Volgens de route moeten we deze weg naar beneden volgen "to reach the Encina Valley below San Frediano". De weg gaat, op een paar vlakke stukken na, inderdaad steeds heuvel afwaarts, maar San Frediano komen we niet tegen.


Wel komen we langs diverse huizen en boerderijen en op een gegeven moment loopt er gezellig een golden retriever met ons mee. We hebben hem niet aan horen komen, maar ineens steekt hij zijn forse kop tussen ons in en blijft gezellig meewandelen, tot hij verderop zijn bazin tegen komt.

Na ca. 4km krijgen we toch zo'n akelig vermoeden dat we niet helemaal goed zitten, zeker als Paul op de achterkant van de routebeschrijving nog een google map ontdekt waarop San Frediano wel heel dicht bij Sant' Ermo getekend is. een controle van Google Maps op de iPad wijst uit dat we helemaal aan de andere kant zijn uitgekomen tenopzichte van waar we naartoe hadden gemoeten. GM geeft eigenlijk ook niet een mogelijkheid om dan maar een ander rondje te lopen (sowieso staan veel wandelpaden niet op GM helaas) dus keren we maar weer terug. Nu gaat de weg dus alsmaar omhoog. Onze vriend de Golden Retriever staat ons al weer enthousiast op te wachten. Ondanks dat we het juiste pad niet gevonden hebben was het toch een mooie wandeling.

Ondertussen hebben we wel trek gekregen van de wandeling en wordt het tijd om een restaurant te zoeken. In Sant' Ermo is er helemaal niets zoals een van de bewoners al aangaf toen we op zoek waren naar een bar voor een kop koffie. Uit ervaring weet ik dat er in Casciana Alta ook niet echt een restaurant zit (vorig jaar al eens naar gezocht toen ik hier met vriendinnen was) dus dalen we af naar Casciana Terme. Daar vinden we echter ook de hond in de pot want het leuke restaurantje op de binnenplaats is gesloten en de Bistrot di Bene is failliet en het locaal staat te koop. De andere restaurants zijn ook dicht en bij de eetgelegenheid van het Terme complex hebben we al eerder zeer matige maaltijden gehad dus daar passen we even voor.

We rijden rustig richting Montecchio en dan komen we ineens langs La Cinta di Guido/nuovo Frantoio, een boerenbedrijf waar ze cinta's (speciale zwarte varkens met een brede witte band) fokken en olijfolie persen. 
Je kunt er echter ook een simpele hap eten, planken met diverse worst en ham en eenvoudige pasta met salma van Cinta (soort groenige saus die sterk naar lever geurt). Helaas is er vandaag geen Cinta te zien. Wel zien we foto's aan de muur hangen waarop Guido te zien is terwijl hij met zijn varken aan een touw aan het wandelen is. 


De foto's in deze blog komen dus gewoon van de website [www.lacintasenese.com].

Guido lijkt wel een beetje op de contadino uit ons eigen dorp. Maar dat kan ook zijn omdat hij net zo'n enorme neus heeft.

Tussen de machinerie om olijven te spoelen, persen en centrifuren (om de olie van water en de pulp te scheiden) zitten we aan een houten picknick tafel met een karaf rode wijn en de heerlijkste worstsoorten. De worsten zijn zalig, zo vind je ze zelfs hier in Toscane maar zelden en al helemaal niet in de supermarkt. Onderstaande foto is wel copyright D. schipper.


Persoonlijk vind ik de pasta wat te sterk van smaak maar dat komt omdat ik niet zo'n liefhebber van lever ben. Paul heeft zijn bordje in ieder geval al snel leeg en ik gooi er gewoon wat extra parmesaanse kaas overheen. Voor we vertrekken zoeken we in de shop nog even een mooie worst van Cinta Senese uit. Op de een of andere manier heb ik het idee dat we hier nog wel eens vaker zullen komen.

Thuisgekomen gaan we nog even lekker met een Spritz op ons terrasje met onze snuit in de zon zitten. Beetje opwarmen, want we hdden het toch flink koud gekregen door de wind onderweg tijdens de wandeling en de lunch in de semi-open bedrijfshal.

 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten