Vol energie vertrokken we nog 's ochtends richting Vicopisano, met natuurlijk een tussenstop bij Verano's voor een cappuccino en een dolce. Daar heerst de gebruikelijke zondagochtend drukte. Voor de zekerheid nemen we ieder nog een broodje mee voor onderweg, want stel dat we nou toch geen lunchadres tegen komen onderweg...
Dat is maar goed ook want behalve 21km lang blijkt de tocht ook nog twee keer een flink hoogte verschil te hebben. De tocht op zich begint mooi, over een zeer stille asfaltweg die al slingerend toch al vrij snel stijl omhoog gaat en later over gaat in een breede veldweg. De route blijft gedurende zeker 5km gestaag stijgen. Veel auto's rijden er niet (na enige tijd verlaten we ook de hoofdweg) maar zoveel fietsers en wandelaars zijn we nog nooit tegen gekomen. We zitten duidelijk op een van de hoofdroutes van de Club Alpino Italiano (CAI). Na ruim 5 km. komen we op een bergkam en gaat het een tijdje min of meer vlak.
We vinden een picknick tafel om ons broodje op te eten. De dag is nog lang, dus hebben we straks nog wel een gaatje voor onze lunch. Na ca. 7,5-8 km. begint de route te dalen en flink ook. Een vervelend stenig pad waarbij je goed moet opletten waar je je voeten zet omdat de losliggende keien nog wel eens weg willen schieten onder je schoenen.
Ondertussen zijn we in het andere dal aanbeland en zien we in de verte het Karthuizer klooster van Calci (Certosa di Pisa) liggen. Een prachtig gebouw, we zijn er al eens binnen geweest. De afdaling is echter nog lang en het blijft goed opletten. Als we eindelijk in het dal zijn en lang het opgedroogde riviertje lopen halen we opgelucht adem.
Het vinden van een lunchadres blijkt echter niet zo eenvoudig, bij het klooster is er niks te eten en naar Calci moeten we nog zeker 1,5km extra heen en weer terug lopen. Dat terwijl we al qua kilometers duidelijk over het streefschema van 21km zitten. We besluiten dus maar door te lopen. De terugtocht is qua opbouw weer ongeveer als de heenweg, dus weer een flinke klim van een km of 5, met als verschil dat mijn energie niveau nu in mijn tenen zit. Op een gegeven moment kan ik gewoon niet meer naar boven komen, ik krijg de ene voet niet meer voor de andere en dat op een heel stijl stuk. Da's flink afzien, om de 150 meter pauzeren, het tempo is er flink uit.
Gelukkig kan ik op de trappen van het kerkje in Montemagno even uitrusten en een Engels stel verwijst ons naar de pomp waar we vers water kunnen tappen. Ik drink bijna een liter water en dan gaan we weer verder. Nog een paar keer om de 350 meter uitrusten en dan zijn we eindelijk weer op de bergkam en loopt de weg weer wat vlakker. Op het moment dat de weg gaat dalen stroomt ook mijn energie weer een beetje terug. Wel weer een erg vervelend stenig pad (het lijkt een beetje een uitgesleten droge rivierbedding) vrij stijl naar beneden. We zijn blij als we de rand van Vicopisano bereiken en de laaste anderhalve kilometer slenteren we terug naar Enosophia
Daar gaan de wandelschoenen uit en trakteren we ons op een heerlijk koud, lokaal gebrouwen biertje. Nadat we weer bijgekomen zijn laten we de eigenaar nog 4 flessen vullen met wijn en rijden we terug naar Montecchio. We zijn te moe om uit eten te gaan dus wordt het een eenvoudige, maar o zo lekkere, spaghetti alla carbonara.
(Uiteindelijk blijkt de hele tocht zo'n 25km terwijl we toch hooguit zo'n 800 meter verkeerd zijn gelopen. Goed om bij een volgende tocht uit dezelfde cassette rekening mee te houden.)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten