Voor het eerst deze vakantie zetten we daarom de wekker zodat we bij tijds vertrekken richting Badia a Passignano. We hebben het helemaal gepland, een wandeling van ca. 2,5 uur door de heuvels en wijnvelden rond deze prachtige abdij. Het gebied kennen we van vroeger want 27 jaar geleden liepen we hier al naartoe vanuit San Donato in Poggio waar vrienden een huis hebben. Indertijd keken dorpsbewoners die ons tegen kwamen vreemd op als ze ons zagen lopen en vroegen dan "is jullie auto kapot, willen jullie een lift?". Ze begrepen er niets van als we vertelden dat we voor ons plezier aan het wandelen waren.
Ik heb de indruk dat ook Italianen tegenwoordig wat meer wandelen, maar dat kan ook een vertekend beeld zijn omdat wij meestal mensen tegen komen die lid zijn van de CAI (club alpino Italiano).
Afijn, 10:35 lopen we de parkeerplaats af en de smalle, geasfalteerde zijweg op. We hebben al snel een prachtig uitzicht op de achterkant van de Badia en op de druivenranken die ons bijna 360 graden omringen.
De asfaltweg gaat over in een strada bianca en later weer in een asfaltweg. Een eind verderop slaan we een veldweg in die we ettelijke kilometers volgen langs een aantal boerdetijen en agriturismi. Tot nu toe is de route eenvoudig te volgen.
Helaas is de situatie bij Casa Brizzi wat onduidelijk, temeer daar er volgens mij wat paden bij gekomen zijn. Blijkbaar hebben we daardoor toch een verkeerde weg genomen want op een gegeven moment komen we bij een geheel tot toeristen verblijf verbouwde Frantoio (olijvenperserij) die verbouwd is tot een aantal vakantie appartementen en woningen (Frantoiano Cottage). Hierover staat niets in de beschrijving en de "case" waar we wel langs hadden moeten komen kennen ze hier niet. De grafische weergave van Endomodo van hoe we hebben gelopen lijkt ook alleen het eerste deel op het plaatje in het wandelgidsje.
Volgens mijn berekening zijn we te veel in zuidelijke richting doorgelopen.
Ik probeer bij 1 van de appartementen of er iemand is en als ik in (vind ik zelf) rap Italiaans uitleg dat we hulp nodig hebben omdat we de weg kwijt zijn blijkt het appartement bewoond te worden door een Belgische dame. Ze laat ons trots de verbouwde appartementen zien waarvan er één nog een enorme oude schouw heeft. Volgens haar moeten we de route weer kunnen oppikken als we om het zwembad heen lopen. Daar aangekomen zien we echter geen pad. We lopen weer terug en pakken een weg die links naar beneden leidt. Volgens mijn gevoel een beetje uit de route. Afijn, de weg blijt in ieder geval alleen naar een huis te leiden. We gaan dus weer terug en worden nu geholpen door 2 werklui die aangeven dat we tussen de vakantiewoningen door moeten lopen. Dat leidt weer naar dezelde plek maar nu komen we bij 2 Italiaanse dames die ons vertellen dat het pad een beetje verscholen ligt, met een soort slagboom ervoor. Via dat pad kunnen we naar de rivier wandelen, we komen dan wellicht niet helemaal op onze route uit maar als we vervolens de rivier maar aan onze linkerhand houden moeten we vanzelf een keer bij de Mulino dell' Abate uitkomen die op onze route ligt.
Zo gezegd, zo gedaan en via een grassig pad komen we heuvel afwaarts inderdaad bij de rivier uit. Volgens de Endomondo lopen we ook weer min of meer richting Badia dus vol goede moed gaan we weer verder. Het was overigens wel een mooi stuk zo dwars door het veld met allerlei wilde bloemen. Helaas hebben we wel 2km en ruim een uur rondjes lopen draaien bij de Frantoio waardoor we flink achterlopen op schema.
Het is een fijn breed pad dus ik loop op mijn gemak langs de wegkant om me heen te kijken en te genieten van het ruisende water van de rivier als ik opeens geritsel voor me hoor en beweging uit mijn ooghoeken zie voor mijn voeten. Met een gil en een enorme sprong sta ik ineens aan de andere kant van de weg: ik was bijna met mijn schoen op een forse slang gaan staan. Het beest is ca. 1.30 lang en heeft een behoorlijke taille zeg maar, met zwarte strepen op zijn rug. Ik weet niet weer er erger geschrokken is, ik of de slang maar met een paar flinke slingers in zijn lijf glibbert hij snel het struikgewas in, richting het water.
Uiteindelijk komen we inderdaad bij de Mulino dell' Abate. Vanaf hier pakken we pnze route weer op en lopen we even later door het bos via diverse smallere paden verder. Na enige tijd komen we bij een met kreupelhout en hoge veldbloemen begroeide open ruimte in het bos. Hier schrikken we een koppeltje damherten op die met een paar enorme sprongen het bos in verdwijnen.
Nog nagenietend van deze close encounter met de locale fauna, die ons een stuk beter is bevallen dan de ontmoeting met de slang, bereiken we even later het asfalt weggetje dat naar de Badia loopt. Ondertussen is het na 2 uur en hoewel we een beetje versnellen is het toch nog wel zo'n 20 minuten lopen. Daarbij genieten we natturlijk wel van het spectaculaire uitzicht op de Badia.
Aangekomen bij de Bottega del Badia blijkt dat de keuken daar tot kwart over 2 open is en ondertussen is het 14:23. Helaas zijn ze onverbiddelijk. Jammer, want het ziet er enorm goed uit. 😠
We lopen snel door naar de Scuderie, het simpeler zusje van het restaurant, dat tot half 3 open is. Daar willen ze ons nog wel van voedsel voorzien, maar de kok moet naar zijn siesta, dus alleen nog koude schotels. Gelukkig is de hartige cheesecake van pistache heerlijk, dus komen we niet om van de honger. Wel jammer, want een uitgebreide lunch in het goede restaurant was toch wel een van de belangrijkste redenen om deze tocht voor vandaag uit te zoeken.
Afijn, goede reden om nog een keer terug te gaan, wellicht met onze vrienden Jan en Jet als zij "a casa" zijn of anders in combinatie met een andere leuke wandeling in de buurt. Zo te zien zijn er uitgezette routes zat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten