Tutto Irregolare

Zaterdagochtend  worden we wakker na een geslaagde avond in het voormalige Casa del Popolo, nu bar, in San Donato in Poggio waar we de Rode Duivels de vloer zagen aanvegen met het Braziliaanse elftal. Van het voormalige Samba voetbal was niet veel meer te zien hoewel het wel een mooie spannende wedstrijd was.

Nadat ik gedoucht heb en terug geklommen ben naar de bovenste verdieping van het middeleeuwse pand aan de via dei Fossi hoor ik beneden een hoop rumoer. Een licht omhoog schietende mannenstem vuurt in rap Italiaans een klaagzang af dat dit "tutto irregolare" en totaal onacceptabel is. Snel open ik de luiken om te zien wat er aan de hand is.

In de smalle steeg achter het huis van onze vrienden zie ik een man in het oranje uniform van de vuilophaaldienst. Twee keer per week komt hij langs. Twee keer per week… Is het nou echt zo moeilijk om te zorgen dat je twee keer per week de steeg vrij houdt van obstakels. En net nu hij het vuil op komt halen staat daar dus die enorme stellage.

"Tutto irregolare." 
Niet het verplichte bordje bij de ingang van de steeg. Nee, dan had hij nog een andere route kunnen kiezen. Dat ding staat er gewoon, niemand heeft het weken van te voren aangekondigd of met hem afgestemd. Die bouwvakkers doen altijd maar wat. En nu zijn ze in geen velden of wegen te bekennen natuurlijk, waar zijn de verantwoordelijken eigenlijk?

Ondertussen hoor ik onze vriendin in haar beste Italiaans met Nederlandse invloeden de boel proberen te sussen: “ik heb al even voor u gekeken, maar er is verderop geen vuil in de straat hoor, u kunt het beste even terug rijden”. 

“Terug, terug? En dan zeker weer zo’n bloembak of zo raken als ik achteruit ga, kan ik dat ook weer gaan lopen vergoeden. Iedereen hoort zich gewoon aan de regels te houden, aankondigingen, aanplakbiljetten aan het begin van de straat, bordje straat gestremd….”

De man is er met geen argument van te overtuigen dat het allemaal wel mee valt.

Overbuurman Per’Ugo is er ondertussen ook bij komen staan. In zijn uniform van de vrijwillige Misericordia heeft hij toch iets meer invloed op het heethoofd van de stadsschoonmaak dan onze Nederlandse vriendin. 
Mannen in uniform onder elkaar, snap je wel. 
Bovendien, de overbuurman is heel erg goed in het auto’s door smalle steegjes loodsen, dat weten we nog van toen we hier 30 jaar geleden voor het eerst kwamen en de auto per se voor de deur gezet moest worden om uit te laden.

Nadat de overbuurman uiteindelijk de boel heeft gesust en de juiste begripvolle geluiden heeft gemaakt dat meneer de vuilophaler natuurlijk helemaal gelijk heeft, "tutto irregolare" zo'n stelling zonder aankondiging aan het begin van de straat wordt het wagentje van de overspannen vuilnisman zorgvuldig op de millimeter langs de stellage geloodst. 

Het gaat net, maar dan ook echt net. Nog pruttelend en knorrend verdwijnt de vuilnisman uit het zicht en dan keert de rust weer terug in de via Dei Fossi.
Tien minuten later komen de bouwvakkers en die breken de stellage af......