Wandelen met uitzicht op het Manhattan van Toscane

Tot mijn grote verbazing zei Paul gisteravond: "heb je nog een leuke wandelroute voor morgen?"
Hij heeft de smaak van het wandelen blijkbaar te pakken. Mij hoor je daarover niet klagen, dus ik zocht direct een mooie route op.
We hebben een Duits wandelgidsje waarin hele mooie routes staan die ook met Duitse gründlichkeit beschreven zijn en dus prima te lopen. Een hele enkele keer vragen we ons de betekenis van een woord af omdat er soms nogal een archaïsch taalgebruik gebezigd wordt.

Woontorens

Voor vandaag hebben we een mooie route rond Montauto op het programma staan, een plaatsje in de buurt van San Gimignano. We vertrekken dus met rugzakken vol flesjes water, fotocamera en een klein noodransoen richting de stad van de 14 (nog overgebleven) woontorens. De torens zijn tussen de 12e en 14e eeuw door rijke families opgetrokken. Op het hoogtepunt stonden er 72 van deze torens in de stad. Deze dienden niet alleen als woning maar waren ook direct een soort verdedigingswerk. De belangrijkste families van de stad vochten onderling namelijk nogal en konden zich in de torens terugtrekken. Veel van de torens hadden daarom ook hun ingang op één van de hoger gelegen verdiepingen. De torens van de families die verloren werden als het ware "onthoofd". De torens werden daardoor een stuk korter of werden uiteindelijk met de grond gelijk gemaakt.

Het is een prachtig stadje waar we al regelmatig zijn geweest maar dat in deze tijd van het jaar wel heel erg vol is met toeristen. Wij laten het plaatsje zelf echter deze keer links liggen en rijden door naar Montauto.

Montauto

Dit blijkt een heel leuk, klein plaatsje (borgo) op de top van een heuvel (hoe kan het ook anders in Toscane). Vandaag is het, in tegenstelling tot bij de wandeling in Volpaia, prachtig weer. We gaan dan ook direct van start in de korte broek, maar nemen eerst nog even een selfie met één van de karakteristieke gebouwen van het dorp op de achtergrond.

De mooie tocht gaat door olijfboomgaarden, cypressenlanen en langs heel veel wijngaarden. Regelmatig hebben we een mooi uitzicht op San Gimignano in de verte. Regelmatig wordt er even stilgestaan om foto's te nemen. Die foto opportunities zijn bovendien een mooie gelegenheid om even op adem te komen want naast het feit dat het uitzicht soms adembenemend is benemen de toch vrij steile paden en landwegen ons ook regelmatig de adem.

Op een gegeven moment lopen we een stuk door een bos. Ineens zien we een Zwitserse auto in het bos langs de kant van de weg staan. Die staat er duidelijk al wat maanden, want hij zit dik onder het stof en de achterwielen ontbreken. We vragen ons af hoe zo'n Zwitserse auto hier verzeild is geraakt en wat er met de bestuurder is gebeurd. Even later komen we langs een heel lelijk groot gebouw, dat absoluut niet in het landschap past. Het blijkt een gevangenis te zijn. Wellicht dat er hier een link te vinden is met de verlaten auto in het bos?


Vlak na de gevangenis gaat de weg weer omhoog en komen we gelukkig weer door een leuk gehucht (Ranza). We komen langs een soort bed en breakfast met allemaal oranje parasols en andere oranje details. Vast gerund door Nederlanders.

Na een paar huizen vervolgen we onze route weer, op weg naar alweer een volgend dorpje. Dat is wat het wandelen in Toscane zo leuk maakt. Goede, brede paden, mooie uitzichten en regelmatig een schattig dorpje. Rond een uur of 1 komen we in San Donato, een heel charmant plaatsje met twee bed and breakfasts en een enoteca. "Ha, lunchtijd" denken we en melden bij de enoteca. Deze wordt helaas gerund door een nogal knorrige oudere man die direct duidelijk maakt dat hier van eten geen sprake is. Jammer, want we zouden eigenlijk wel wat lusten en het is nog wel een stuk lopen naar Montauto.

Agriturismo Fattoria Voltrona

Gelukkig komen we even verder tussen de wijnvelden een grote agriturismo tegen met een terras dat heerlijk overkapt in het zonnetje licht, met uitzicht op wijnvelden en een meer. Voorzichtig vragen we aan de eigenares of "mensen van buiten" ook een hapje kunnen eten. Deze dame is heel vriendelijk en geeft aan dat het geen enkel probleem is: "zoek lekker een mooi plaatsje uit, dan kom ik jullie zo een lekker glaasje zelfgemaakte wijn brengen". Helaas blijkt de grill niet aan voor een lekker stuk vlees, maar heerlijke antipasti gevolgd door een heerlijke pasta is ook niet verkeerd.
Voldaan vervolgen we onze tocht  naar Montauto.

Daarbij komen we eerst nog langs een mooie veldweg met cipressen waarbij we het dorpje met het karakteristieke kerkje al weer op de heuvel zien liggen. Die heuvel voorspelt nog een stevig klimmetje aan het eind van de route.

Deze klim blijkt uiteindelijk dwars tussen de druivenranken door omhoog naar het plaatsje te lopen, hetgeen nog een mooie foto van de druivenstruiken oplevert. Moe maar voldaan arriveren we weer op de parkeerplaats voor het kerkje waar we net nog op uitkeken.
Vanaf de parkeerplaats hebben we voor de laatste maal een schitterend uitzicht op het Manhattan van Toscane.