Het is bij aankomst zeer winderig en de buren, met Marco van de Alimentari voorop, klagen over de Maestrale en de zomer die maar niet wil komen (het is altijd nog tegen de 20 graden en enige tijd geleden zag ik nog klachten over de hitte op facebook, maar Italianen zijn nog ferventere klagers over het weer dan Nederlanders).
Vanzelfsprekend staat zoals altijd de eerste avond een spaghetti alle vongole op het menu, bereid door mijn eigen chefkok Paolo.
De volgende dag waait de Maestrale nog steeds maar iets minder dan de vorige dag dus zitten we in de tuin als we onze gasten (Hans en Ivan) voorbij zien komen die, zoals de meeste gasten, direct doorrijden naar de via della Chiesa 1 (de kerk dus). Niet zo verbazingwekkend want dat is ook het meest opvallende aanzicht van het dorp.
Nadat ze even later weer terugkomen (bij de kerk loopt de weg dood) installeren we ons in de tuin met een Spritz en lekkere dolci (taartjes). Daarna maken we een ontspannen wandeling naar de Madonna delle Serre. Onderweg ziet Ivan een vos vanuit de wijngaard de weg oversteken. Op zijn vraag of we hier wel eens herten of wilde zwijnen hebben gezien antwoord ik nog nee, in de 5 jaar dat we hier een huis hebben nog geen hert of zwijn gezien. Vanaf het plateau bij het kerkje kijken we uit over de heuvels en de wijngaarden.
Teruggekomen in het apartement maakt Ivan een simpele maar heerlijke pasta voor ons voor we richting Circolo vertrekken om de wedstrijd Nederland - Argentinië te gaan kijken.
De volgende dag vertrekken we na een uitgebreid ontbijt richting Lari, een mooi dorp dat gedomineerd wordt door een enorm kasteel. Aan het eind van de middag mag natuurlijk Peccioli niet ontbreken op het programma. Vanaf de ringmuur kijken we op de prachtige omringende heuvels en velden en op de beelden bij het anfiteatro.
Terwijl we het uitzicht bewonderen raken we in gesprek met een drietal oude Pecciolesi. Ze wonen heel hun leven al in het dorp en de contrade (wijk) waar we staan mag dan wel van oudsher de armste zijn, maar ook de mooiste en met het mooiste uitzicht. De oude dame vertelt ons met weemoed dat zij op een gegeven moment haar geboorteplek verliet. Toen we haar vroegen waar ze dan naartoe was vertrokken en hoe het kwam dat ze nu weer in Peccioli was bleek dat ze alleen naar een andere contrade was verhuisd en nog steeds op maximaal 5 min. lopen van haar geboortehuis woonde. Een mooi voorbeeld van campanilismo (eerst je eigen klokkentoren, wijk, dorp, streek, provincie, regio....)
We sluiten de middag af met een aperitivo op het terras van bar la terrazza, met het mooiste uitzicht over de heuvels en velden rond Peccioli.
Als we terug rijden naar Montecchio is het ondertussen over half acht en besluiten we het advies van buurvrouw Monika op te volgen en bij agriturismo / ristorante di campagna Borgoruccio te gaan eten. Met een lekker glaasje door de agriturismo zelf geproduceerde wijn wachten we tot de maaltijd opgediend wordt. Het is eten wat de pot schaft, maar dat is heel veel en heel erg lekker. Hier gaan we zeker nog wel een aantal keer terugkomen.
De volgende ochtend gaan Paul en ik even naar de kapper (parucchiere). Lori knipt ons beiden een lekker vakantie kapsel, voor mij iets langer dan bij Paul. Onderweg pikken we een paar lekkere cornetti op bij de oude dame Ferretti. Als we in Montecchio terug komen hebben Hans en Ivan de was al gedaan en staat de tafel gedekt voor wederom een lekkere relaxte brunch. Daarna vertrekken ze richting zuiden. Wat een perfecte gasten!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten