De zon schijnt volop, mooie dag om naar zee te gaan. We vertrekken richting Tirrenia, maar vanzelfsprekend doen we eerst een tussenstop bij Verano's voor een heerlijke cappuccino en lekkere dolci.
In Tirrenia aangekomen is het behoorlijk wat drukker dan normaal gesproken als we hier in voor- of najaar gaan wandelen. We parkeren de auto daarom maar op het terrein van een Bagno Alma en huren een parasol, bedje en twee ligstoelen. Het is heerlijk op het strand en nog redelijk rustig om ons heen.
Tot er naast ons twee vreselijke oude dames komen, die overal commentaar op hebben en daar tussendoor ruzie met elkaar maken: over wie er het eerste in zee mag, waarom het zo lang duurde voordat de auto geparkeerd was, waarom die mensen hiernaast (wij dus) zo dichtbij zitten (wij zaten er al toen ze kwamen, en ja, de uitbater probeert zijn stuk strand zo efficiënt mogelijk te benutten).
We verdiepen ons nog wat verder in de e-reader en negeren de dames. Een wat simpele jongen die even verderop ligt kan enorm goed een geit nadoen. Dat doet hij dus ook de hele tijd. Wij vinden het niet zo erg, want het geeft wel een lekker landelijk effect en is in ieder geval interessanter om naar te luisteren dan het gemekker van die twee ouwe geiten naast ons.
De lunch nuttigen we in het simpele cafetaria dat bij de badgelegenheid hoort. Sommige van die bagni hebben hele goede, mooi verzorgde restaurants. Deze is echter wat simpeler en het eten wordt geserveerd op plastic bordjes. De kwaliteit van het eten is er echter niet minder om. We hebben een lekkere pasta, fritto misto en octopussalade. Op de terugweg halen we een mooie steak die de slager vers voor ons afhakt. Heerlijk op de BBQ. Lekkere aardappeltjes met rozemarijn en knoflook uit de oven erbij en een goed glas rode wijn. Ze hebben in Toscane helemaal gelijk: een goed gerecht bestaat uit maximaal 5 ingrediënten. Less is more.
Donderdag 17 juli
Heerlijk rustig op het ligbedje bij ons eigen zwembad en drijvend op de opblaasbare Hema tompoes. Helaas moet ik er na een uurtje wel steeds wat extra lucht inblazen want hij wordt steeds net zo slap als de echte tompoezen van de Hema.
Na het aperitief in de tuin vluchten we op een gegeven moment naar de Pizzeria in
La Rosa omdat de tuinman met zijn gifspuit komt om de zanzare te bestrijden.
Mooi Italiaans woord voor muggen trouwens, Zanzare. Het klinkt zoals het vreselijke geluid dat die beesten maken. In het Italiaans heb je meer van dat soort woorden waarvan de klank staat voor het object of dier dat het woord weergeeft. Ze noemen dat een onomatopeo. In het Nederlands kennen we dit ook, bijvoorbeeld de Koekoek, die ook is genoemd naar het geluid dat hij maakt.
De pizza's bij de pizzeria in La Rosa zijn wel lekker knapperig, net als altijd. Van de hoogte van de rekening rol je van je stoel van het lachen. In Nederland ben je dat bedrag kwijt als je in je eentje een pizza gaat eten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten