Nadat we gisteren flink met de trimmer en de elektrische heggenschaar in de weer zijn geweest hebben we uiteindelijk ons tuintje weer teruggevonden. Bijna moest ik Paul nog ontzetten toen hij min of meer werd belaagd door onze nieuwe, nogal assertieve, beneden buurvrouw. Paul was zoals gebruikelijk de rommel van de heg die in het tuintje van Matteo was gevallen aan het opruimen toen de beneden buurvrouw een "vreemde" man in haar tuin ontdekte. Wat dat heerschap daar aan het doen was?
Aiuto! Paul roept snel mijn hulp in om in redelijk vlot Italiaans uit te leggen dat we de beste bedoelingen hebben, de bewoners van de woning boven haar zijn en alleen weer orde in de chaos proberen aan te brengen en onze rotzooi op te ruimen. Dat Paul haar tussendoor ook in gebroken Italiaans probeert uit te leggen dat het niet zo fijn is dat je je hond in zo'n klein tuintje haar behoefte laat doen omdat dat gaat stinken draagt ondertussen helaas niet bij aan een direct heel warme band met de nieuwe buurvrouw.
Afijn, na wat communicatieve ingrepen mijnerzijds verloopt de kennismaking verder goed en komen we te weten dat de hond, een Mechelse herder oftewel een Lupo Belga zoals ze dat hier noemen, Athena heet en dat er ook nog een kat moet zijn die naar de naam Zeno luistert. Of, meer waarschijnlijk, niet luistert aangezien katten meestal gewoon doen waar ze zelf zin in hebben. De buurvrouw heeft duidelijk een voorliefde voor Griekse goden en filosofen.
Terwijl we voorzichtig toenadering zoeken verschijnt er een klein ree dat heel kalm van het gras en de artisjokken planten in de tuin van buurman Francesco begin te knabbelen. Jonge dieren hebben altijd een positieve invloed dus uiteindelijk kijken we gedrieën amicaal naar het ree.
Blijkbaar heeft het (huis) dieren bestand in en rond het complex zich tijdens de COVID periode flink uitgebreid. Getuige ook het langdurige blafconcert dat ons afgelopen nacht langdurig uit de slaap hield.
Maar waar is Rocky?
Vaste lezers van de blog herinneren zich vast onze "vakantie kat" nog wel. Verscheen altijd steevast binnen een paar uur nadat we waren gearriveerd en de tuin hadden ontdaan van woeste begroeiing. In ieder geval altijd op tijd voor het avondeten. 😹
Nu zijn we echter al bijna 24 uur hier en is hij nog niet langs geweest. Kan komen omdat we gisteravond moe van het opknappen van de tuin, het onkruid kwam tot aan mijn oksels en we konden het pad niet meer vinden, naar onze favoriete pizzeria zijn gegaan maar normaal gesproken stond hij meestal 's ochtends ook luid om een bak brokken te miauwen voor de deur. Zou zijn Olandesi alarmering systeem niet meer werken? Ik vraag het Franca. Die heeft een treurige mededeling: Rocky non c'é piú, oftewel Rocky is er niet meer; dood waarschijnlijk. In oktober moest Franca voor een operatie aan haar knie naar het ziekenhuis en toen ze terug kwam verbleef ze een tijdje bij haar zoon in huis.
Nadat ze weer in haar eigen apartement terug was heeft ze Rocky niet meer gezien: van de aardbodem verdwenen. Daar zitten we nu met een halve zak kattenvoer. Daar heb je natuurlijk voor zo'n hertje niks aan. Het ree lijkt overigens een vaste gast want we hebben haar ondertussen al meerdere keren gezien. Als ze ons ziet kijkt ze ons rustig en een beetje nieuwsgierig aan en graast dan rustig weer verder.
Benieuwd wat we nog meer doen gedurende ons verblijf in Toscane? Af en toe, op rustige momenten als we niet op pad zijn, werk ik de blog bij. Onderweg plaats ik regelmatig foto's en korte teksten op Polarsteps, zie https://www.polarsteps.com/Desifeetje/4090574-montecchio-here-we-come?s=404d49ca-e45a-490c-873c-c4234b08492c
Geen opmerkingen:
Een reactie posten