dinsdag 12 september 2017

Onderweg van Napoli naar Peccioli

VSermoneta blijkt een heel leuk plaatsje op een heuvel. De straten zijn nog helemaal bestraat met klinkers en er is vrijwel geen vlakke straat te bekennen in het dorp. 
Bij aankomst bij het plaatsje moeten we de eigenaar van ons overnachtingsadres een appje sturen want het hele dorp is een ZTL (een Zona Traffico Limitato, een zone met beperkte toegang voor verkeer) en geloof me, hier wil je ook helemaal niet met je auto doorheen, zelfs niet met een Smart.

Bovendien, er is net een trouwerij gaande voor de poort die toegang geeft tot het dorp.

Ezio, naar later blijkt de zoon van de eigenaren van ons B&B, komt ons ophalen en brengt ons naar een mooi middeleeuws huis. De eigenaren zeel heel hartelijke mensen en Ezio nodigt ons gelijk uit voor een muziekavond die ze organiseren, in een tuin bij de ingang naar het dorp.

We gaan echter eerst even een aperitivo doen en een hapje eten en hebben daarbij geen gebrek aan keuze want het plaatsje heeft zeker 15 restaurantjes en barretjes. Wij komen uiteindelijk terecht in een Locanda waar je via een paar trappetjes afdaalt naar beneden en dan in een sfeervolle ruimte uitkomt. Aan de achterkant, tegen de heuvel, is een flink terras maar we vindn het te koud om buiten te eten dus wordt er binnen wat geschikt met de tafeltjes. We hebben een redelijk goede maaltijd met een prima rode wijn.

Na het diner gaan volgen we onze oren en komen uit in wat, naar later blijkt, de tuin van het huis van de ouders van de eigenaren van ons B&B is. Een vriend van Enzio brengt hier liederen van Luciano Battisti ten gehore. Prachtige muziek en het leuke is dat we de enige buitenstaanders zijn tussen allemaal Italianen die elkaar kennen maar direct worden opgenomen. Dit is echt zo'n magisch moment dat je je over 10 jaar nog herinnert.

Nadat de muziek is afgelopen raken we in gesprek met onze landlord over allerlei zaken en hij is verwonderd dat we de muziek van Luciano Battisti kenden omdat hij buiten ItaliĆ« nooit erg bekend is geweest en vrij jong is gestorven. 

We raken ook in gesprek over de omgeving en als Paul vertelt dat hij Urban Historian is en erg geinteresseerd is in deze omgeving en een bezoek wil brengen aan Latina vanwege het boek Canale Mussolini van Antonio Pennacchi dat hij heeft gelezen over de drooglegging van het gebied en het ontstaan van de stad vraagt onze landlord of we ook deel 2 al hebben gelezen. Zijn vader komt er namelijk in voor. Hoe leuk is dat.

De volgende ochtend komt hij nog even afscheid nemen en krijgt Paul een exemplaar van het boek van Pennacchi. Ontzettend aardig. Bovendien, nu moet Paul wel in het Italiaans gaan lezen, want het boek is vnzelfsprekend in het Italiaans.

Giardino della Ninfa
Onze landlady vertelt na het ontbijt dat er een reservering die ze heeft gemaakt voor de "Giardino della Ninfa" is vrijgekomen en dat er dus nu 2 plaatsjes beschikbaar zijn op een tour in het Italiaans. Dat is heel mooi want detuin is normaal gesproken maar 1 weekend per maand te bezichtigen en dat was toevallig vorig weekend. Wel worden er soms voor groepen rondleidingen gegeven en wij kunnen nu dus mee. Moet het wel even droog blijven want het ziet er nogal donker e dreigend uit. Il giardino della Ninfa is ook wel bekend als de "most romantic garden of the world".

Bij de "tuin" aangekomen is de biglietteria waar we ons moesten melden gesloten. We zien wel een man rond lopen en als we hem roepen blijkt dat de rondleidingen gerescheduled zijn, onze groep is al om half 10 vertrokken i.p.v. om 11 uur. Blijkbaar hebben degenen waar de oorspronkelijke reservering voor was daarover een mailtje gehad. Er is wel een Engelstalige groep die al even geleden vertrokkemn is, hij brengt ons daar naartoe zodat we als nog kunnen aansluiten. Dat betekent wel dat we zeker een derde van de toer missen, maar ja, veel keus hebben we niet want het is toch wel een unieke kans.
De Garden of Ninfa is een van oorsprong 9e? eeuws plaatsje dat al in de 12e eeuw tot ruine is vervallen. De gebouwen liggen aan een riviertje (de Ninfa) en aan een meer. In de 19e eeuw is in en om de ruines een tuin aangelegd met veel tropische bomen en planten, die goed gedijen in het microklimaat dat zo aan de voet van de berg heerst.

Later meer over de geschiedenis.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten